Austria 2014

Graz, to poza Krakowem, najczęściej odwiedzane przez nas miasto.  Dom Ewy i Elmara to nasza przystań i oaza serdeczności. Zapraszają, a my czujemy się z Nimi tak dobrze,że grzechem byłoby nie skorzystać. I choć znamy to miasto,mamy schodzone główne atrakcje, Ewka zawsze wynajdzie coś nowego...

1.Glockenspielplatz-wieża zegarowa z ruchomymi figurami.

2.Przed kościołem Maria Hilfe ,a ze Schlossbergiem w tle

3.Kolejka na Schlossberg

i jeszcze:

1.Opernhaus-Opera w neobarokowym stylu

2.Figura gdzieś w przelocie pstryknięta...

3.Gosia i David w Stadtpark czyli Parku Miejskim:-)

I jeszcze kilka zdjęć pożyczonych od Ewki.

Najbardziej odjechanym miejscem, jakie zobaczyliśmy podczas tych wakacji był Skulpturenpark. Gdybym nie poczytała, co przedstawiają współczesne rzeźby i co artysta miał na myśli- zabrakło by mi wyobraźni na domysły. Może ktoś z moich blogowych gości zabawi się i nada tytuły do fotek?

Do udanych wycieczek zaliczyć można zwiedzanie Museum Pfeilburg Fürstenfeld. Głównym tematem jest tytoń-jego uprawa,przetwarzanie i produkty.W Fürstenfeld znajdowała się jedna z większych i najdłużej działających fabryk tytoniu.Poza tym Muzeum zgromadziło wszystko,co ludzie z okolicy przynieśli:-)

Tu największym zaskoczeniem jest dla mnie winda przy kręconych schodach! Przerażona byłam-serio!

Spacer po Ilz ,koncert i festyn przy okazji-też super.

Zdarzył się i taki dzień, że nasi gospodarze poszli do pracy, a my radziliśmy sobie sami. Wybraliśmy się do muzeum zamków i kluczy w Graz. (Hanns Schell Collection - Schlüsselmuseum-najwiekszy na swiecie prywatny zbior zamkow i kluczy)

I tu kolejne zaskoczenie,jeśli chodzi o windę,a raczej jej brak! Muzeum prywatne,więc nie trzeba.

 Krystek poszedł więc sam i uwiecznił małe coś -niecoś. Ja w tym czasie

kręciłam się po okolicy z Dawidem i czułam coraz mocniej ciężar czarnych chmur,krążących,gęstniejących nad nami..

Kulminacja chmur nastąpiła podczas wycieczki w okolice Gamlitz. Krystek spragniony jazdy na 2 kółkach nie popuścił i ruszył na swej stonce... Elmar też chciał jechać na motorze lecz z grzeczności usiadł w aucie obok mnie. Bo kierować nie miał kto...(Dawid-na własne życzenie był niedysponowany). Do dziś brzmi mi ,,szajse,szajse''-to komentarz Elmara do zaistniałej sytuacji.

Przykrość i rozczarowanie wracają,gdy piszę te słowa...cóż...

Chłopaki idą do muzeum, my z Ewą i Sarą wygrzewamy się na słonku.

Jeszcze zdjęcia z trasy:

Pogoda się psuje,relacje z Dawidem też. Każdy zaczyna być wciąż bardziej obcy, brakuje chęci-tych dobrych i rozmów. Każdy sobie rzepkę skrobie...

Wieczorami gram z Ewą w scrablle, ja ogarniam pewne tematy i sytuacje przez skypa. To nie podoba się Dawidowi. Zaczynają się pretensje, uszczypliwości- a ja nie pozostaję dłużna. Co z tego,że tekst S.Sojki z ,,Tolerancji'' jest bliski moim zasadom,skoro spirala złości poszła w ruch?

 I tak : nawiązując do rozmów skypowych-jedna była wyjątkowo owocna: Adaś z Chin skontaktował mnie ze swoją znajomą spod Wiednia. Kilka dni później spotykamy się z Krysią przy Górnym Belwederze od strony basenu. 8 września 2014r.

Zaraz ruszyliśmy w dół aleji do Dolnego Belwederu. Ja co chwilę tankuję herbatkę z termosu, mamy czas na przystanek w cieniu drzewek i smażenie w słonku. Co,kto lubi.

Przechodzimy koło polskiego kościoła pod wezwaniem św. Krzyża,mijamy plac Schwarzenbergów i docieramy do placu z pomnikiem ku czci poległych w ll Wojnie Światowej żołnierzy radzieckich.

Dochodzimy do Resselpark, następnie do Karlsplatzu, gdzie znajduje się piękny barokowy kościół zbudowany przez Johanna Fischera von Erlach. Potem idziemy w stronę Naschmarkt. Tu oglądamy egzotyczne i krajowe jarzynki,owoce, produkty mleczne i inne smakołyki. Mijamy budynek Secession będący budynkiem wystawowym. Potem Linke Winzeile pod górę górę do windy do Gumpendorferstrasse. Na lewo wieża przeciwlotnicza-pozostałość z czasów drugiej wojny światowej. Obecnie znajduje się tam Haus des Meeres-duże akwarium i mała dżungla.

Zaburczało nam w brzuchach. Krysia zaprasza nas na obiad. W Wiedniu obowiązkowe są sznycle z sałatką ziemniaczaną,ale że mięsa nie jadam-wybieram kotlety z jarzyn.

Pokrzepieni robimy w tył zwrot i tą samą drogą wracamy Prinz Eugen Strasse. Lecę na pysk,na mordę-słaba,zmęczona... Bo jakby nie było- cały dzień na pełnych obrotach. Czas się rozstać- dziękujemy Krysiu za cudny dzień. Miło było,mam nadzieję, że kiedyś,znowu...

Po dniu pełnym wrażeń wracamy do Ewy i Józefa w Monichkirchen,

Jeszcze pamiątkowe fotki z Aspangmarkt. Choć wspominać ciężko,bo z przyjaźni zostały strzępy. I do dziś dnia nie rozumiem,jak pogubiliśmy to duchowe porozumienie,braterstwo-z Dawidem? Znudzenie,zmęczenie, rozminięcie własnych oczekiwań i wyobrażeń?

Skracamy pobyt w Gast Hause u Ewy i Józefa. To, co się podziało z nami-w niczym nie przypomina wakacyjnej radości sprzed roku. Nie ma sensu męczyć siebie i innych duszną ,napiętą atmosferą.

Wracamy we wrogim milczeniu. W Czechach mylimy drogę i gubimy się tak,jak pogubiliśmy się w znajomości.

Pragnę być już u siebie i tylko z Krystianem.

Coś mi się pozmieniało,przewartościowało.

Docieramy do Cz-Dz. Krystian na szczęście już czeka na nas. Mokry,zmarznięty,ale cały i zdrowy.

Dawid całuje mnie w czółko,dziękuje za wszystko i tak oto kończymy 18 miesięcy codziennych rozmów,weekendowych spotkań.